شرایط کشور برزیل برای زندگی مورد توجه مردمی قرار می گیرد که از بخش های مختلف این کشور زیبا بازدید می کنند. بی شک زندگی در یک کشور سرسبز با جاذبه های طبیعی زیبا برای همه مردم جذابیت دارد. اگر شما هم به فرهنگ بومی مردم این منطقه علاقه مند شده باشید، آشنایی با شرایط زندگی در آن خالی از لطف نخواهد بود. با ما همراه باشید تا برخی از مهمترین نکاتی که برای زندگی در این کشور باید بدانید را بررسی کنید.
یکی از نکاتی که در تور برزیل مورد توجه قرار می گیرد، پرچم این کشور است. در هر کشوری پرچم به خصوصی وجود دارد که نمادی برای مردم و منطقه آن است. به این ترتیب پرچم هر کشوری یکی از مهمترین داشته های آن به شمار می رود. در این مطلب می خواهیم با چند نکته مهم در خصوص پرچم برزیل و نحوه طراحی آن اطلاعاتی ارائه می کنیم. شما می توانید با این پرچم و نمادهای به کار رفته در آن بیشتر آشنا شوید. با ما همراه باشید.
شهرهای بزرگتر مانند سائو پائولو و ریودوژانیرو از فرهنگ، شخصیت و زندگی شبانه منحصر به فردی برخوردار هستند و هزاران مایل خط ساحلی، حومه حماسی و غذاهای دلپذیر شما را به وجد می آورد. ما 10 غذای ضروری که به هنگام بازدید از برزیل حتما باید امتحان بکنید را به شما معرفی میکنیم.
برزیل و آرژانتین هر دو ادعا می کنند که قهرمان ” کباب کردن گوشت” در آمریکای جنوبی هستند. و در حالی که هر کشور رویکردی متفاوت نسبت به گوشت خود دارد، از برش گرفته تا مواد همراه، بعضی چیزها مثل هم می مانند – برای مثال: مقادیر گوشت استفاده شده، که بهتر است به آرامی طبخ شود.
برش های برتر (معروف ترین picanha یا کلاهک کلاه دار) با فقط یک بار پاشیدن نمک درشت بر روی آن، قبل ازاینکه گوشت ها بر روی زغال به رنگ صورتی در بیایند (یا چوب، اگر این کار را به روش قدیمی جنوب انجام می دهید).
بیشتر از یک خورشت ماهی ساده، موککا شبیه به ظرف سفالی تازه از تنور در آمده، در میان بخاری معطر، در خور تماشا بر روی میز سرو میشود. Baianos_بایانوس (ساکنان باهیا، در شمال شرقی کشور) وCapixabas_ کاپیکساباس (از ایالت همسایه اسپیریتو سانتو) هر دو ادعا می کنند که ریشه این غذا از آنهاست.
و هر دو نوع خوشمزه ای را ارائه می دهند. در ساده ترین حالت، ماهی/سایر غذاهای دریایی به همراه گوجه فرنگی، پیاز و گشنیز خرد شده به صورت خورشت سرو میشود.
Capixabas دانه های آناتو را برای یک رنگ غذایی طبیعی قرمز اضافه می کند، در حالی که Baianos نسخه سنگین تری را تهیه می کند، ساخته شده با روغن پالم، فلفل و شیر نارگیل. این غذا با، فاروفا و پیرانو (یک فرنی ماهی تند، ساخته شده با آرد مانیوک – بسیار خوشمزه تر از آنچه که به نظر می رسد) به هنگام سرو همراه میشود.
Cachaça با قدمت 1500 ساله، از آب نیشکر تخمیر شده تهیه می شود و بیشتر به عنوان لگد آتشین در caipirinhas شناخته می شود، کوکتل ملی برزیل. در حالی که کایپیریناها اغلب با رنگ غیر رنگی ساخته می شوند، نیشکر بدون ساقه، به تعداد بیشمار انوع طلایی با کیفیت بهتر وجود دارد.
در بشکه های چوبی به مدت طولانی نگهداری میشود و توسط علاقه مندان مستقیماً جرعه جرعه نوشیده می شود. برای صبح روز بعد، گیجی را با نوشیدن گوارانا قطب جنوب (یک نوشابه گازدار شیرین)، یا آب نارگیل (آب نارگیل، بهتر است مستقیماً از نارگیل میل شود) و یا آب نیشکر (آب نیشکر تازه فشرده) از سر خود بپرانید.
این خوراکی به ویژه در میان کودکان یا بزرگسالان عاشق شیرینی محبوب است. نام این ترافل‌ها در برزیل بر اساس نام یک چهره سیاسی در دهه ۱۹۴۰ یعنی بریگاجی ادواردو گومیس (Brigadier Eduardo Gomes) نامگذاری شده و علت این امر به خاطر شهرت این خوراکی در این زمان، به دلیل کمبود مواد اولیه تازه طی جنگ جهانی دوم بود.
این ترافل شکلات از شیر غلیظ شده و پودر کاکائو ساخته میشود و یک خوراکی آسان و محبوب در مهمانی‌ها، کارناوال‌ها و جشنواره‌هاست. گلوله های شیرین با جوش آمدن شیر غلیظ با پودر کاکائو درست می شوند، سپس کره را مخلوط کرده و مخلوط را به شکل گلوله در می آوریم قبل از اینکه درطعم دهنده شکلات غلت دهیم.
با تضمین بالا بردن قند فوری، برای بعضی از کامها بسیار شیرین هستند.
این غذا اغلب به عنوان غذای ملی برزیل شناخته میشود و خورشی غنی و دلچسب، تهیه شده از لوبیای سیاه و برش‌هایی از قسمت‌های مختلف گوشت قرمز است.
این خوراک تقریباً در همه جای برزیل قابل تهیه است اما اصالتاً از غذاهای مردم ریودوژانیرو به حساب می‌آید که قسمت‌های کم طرفدارتر گوشت مانند احشای حیوان را در خوراک‌هایی آرام پز مانند این طبخ می‌کردند. این غذا به صورت پیاله‌های داغ در زمانی که هوا کمی خنک تر میشود به فروش می‌رسد.
این اسنک‌های خوشمزه در واقع کوفته‌های کوچکی از ماهی کاد هستند. این غذا از قطعه‌های کاد شور و سیب زمینی تشکیل شده که برای ظاهر ترد و طلایی عالی‌اش آن را سرخ می‌کنند. علاقه برزیلی‌ها به کاد شور از تأثیرات پرتغالی‌ها بر آشپزی کشور نشات می‌گیرد.
این ماهی از مواد اولیه محبوب بسیاری از غذاهای اسپانیا و غذاهای پرتغال نیز محسوب میشود.
گیاه کاساوا یکی از پرکاربردترین مواد اولیه برزیل است که در سرتاسر کشور کاشت میشود. تمام قسمت‌های آن در گونه‌های مختلف غذا معمولاً به عنوان نشاسته و گاهی به صورت گیاه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
برش‌های آن به صورت سرخ شده در دکه‌های کنار خیابان به فروش می‌رسند و در واقع رقیب برزیلی چیپس سیب زمینی به حساب می‌آید.
این غذا که امروزه در سرتاسر برزیل قابل تهیه است، از نانی سبک و نرم ساخته میشود و اصالتش به منطقه میناس ژِرایس (Minas Gerais) جنوبی باز می‌گردد.
در این غذا از خمیری ساده، متشکل از آرد کاساوا و پنیر نرم استفاده میشود و اسنکی عالی برای هر زمان روز به حساب می‌آید؛ اما محبوبیت آن بیشتر در زمان صبحانه است. معمولاً نان پنیر را به صورت گرم و همانطوری که هست و یا قسمت شده و پر شده با پنیر بیشتر و مربا سرو می‌کنند.
یکی دیگر از نمونه غذاهای سرخ کردنی کلاسیک سائوپائولو، کوشینیا (coxinha) یا همان کراکتهای تردی هستند که معمولاً با مرغ رشته شده و پنیرکاتوپیری (Catupiry) پر میشود. این مواد با لایه‌ای از خمیر پوشیده شده و سپس در آرد سوخاری غلتانده می‌شوند.
این خوردنی لذیذ معمولاً به صورت قطره اشک درست شده که گفته میشود نماینده شکلی از ران مرغ است که در اصل برای پر کردن آن مورد استفاده قرار می‌گرفته.
این غذا مناسب افرادی با قلب ضعیف نیست زیرا که پر از ادویه‌های تند و پر حرارت است. آکاراژه از تأثیرات آفریقا بر آشپزی شمال شرق به حساب می‌آید و از قطعه‌های لوبیای چشم بلبلی له شده و پیاز که کاملاً در روغن پالم سرخ می‌گردد تهیه میشود.
بعد از این آنها به دو نیم شده و پر از مواد ادویه دار و تند خواهند شد که یکی از مشهورترین آنها واتاپا، ترکیبی از نان، دانه‌ها، گیاهان، ادویه‌جات و میگو می‌باشد.
بزرگترین شهر در آمریکای جنوبی، سائوپائولو در فلات Piratininga قرار دارد و با رودخانه هایی ساخته شده است که به داخل کشور علاقه دارند. تقریباً از زمان تأسیس در سال 1554، سائو پائولو به دروازه ورود به sertão (backcountry) برزیل تبدیل شد، و کاشفان معروف به باند، سفرهای مختلفی را از این شهر به این منطقه اعزام کردند.
بزرگراه های اصلی امروز به شهرهای داخلی هنوز مسیرهای باند باری را دنبال می کنند. مهاجران از اقصی نقاط جهان همیشه جزئی از سائوپائولو بوده اند، و شما هنوز هم تأثیر ساکنان پرتغالی، اسپانیایی، آلمانی، آفریقایی، یهودی، عربی و ژاپنی را بر زندگی و فرهنگ آن خواهید دید.
برای مثال یک موزه کامل به مهاجرت ژاپنی اختصاص دارد و دیگری برای کمک های آفریقایی ها در برزیل. شاید دشوارترین چیزی که می توان در مورد شهر درک کرد، ابعاد بی نظیر آن است. یک راه خوب برای اطلاع از میزان گسترش آن از عرشه مشاهده ساختمان 46 طبقه ایتالیایی در Avenida Ipiranga است.
بسیاری از جاذبه های توریستی سائوپائولو بسیار گسترده است ، بنابراین مترو راهی مناسب برای سفر بین آنها را خواهد بود.
موزه هنر سائوپائولو، که در محلی با عنوان MASP شناخته می شود، تنها در سال 1968 افتتاح شد اما دارای نماینده ترین و جامع ترین مجموعه هنر غربی در آمریکای لاتین است.
آثار امپرسیونیست ها و استادان مدرن را خواهید دید – Renoir، Van Gogh، Matisse، Manet، Debret، Picasso، Miró، و همچنین 73 اثر مجسمه برنز توسط آنها، اگرچه به هنرمندان رنسانس باز می گردد. این نخستین موزه هنر در این قاره است که به هنرمندان اواسط قرن بیستم و بعد از آن و همچنین بر روی هنرمندان معاصر در برزیل از جمله پورتیناری و دی کاوالکانتی متمرکز شده است.
مجموعه های برجسته آن، آن را با تیم های تیت مدرن، MoMA، و مرکز پومپیدو در لیگ قرار می دهد. این ساختمان که توسط معمار برزیلی-ایتالیایی لینا بو بردی طراحی شده است، کلاسیک مدرنیسم است. این محوطه تحت ساختار معلق خود میزبان یکشنبه عتیقه فروشی ها و کنسرت های مکرر است.
معمار Ramos de Azevedo از تئاتر شهرداری سائوپائولو از اپرای پاریس الگوبرداری کرد و ترکیبی از المان های هنری نوو و مضامین رنسانس ایتالیا را ترسیم کرد. تقریبا بلافاصله پس از اتمام آن در سال 1911، این شهر به یک جاذبه مهم شهری تبدیل شد.
این وضعیت در سال 1922، هنگامی که محل برگزاری یک رویداد مهم بود که در هنرهای برزیل متحول شد، بهبود یافت. هفته هنر نوین هنرمندان معرفی شده و مورد توجه هنرمندان قرار داشت که به نمادهای جنبش مدرنیسم برزیل تبدیل شوند، نام هایی از جمله نقاشان امیلیانو دی کاوالکانتی، تارسیلا دو آمارال، آنیتا مالفاتی و منوتی دل پیچچی را جشن گرفتند.
آهنگساز Heitor Villa Villa-Lobos؛ نمایشنامه نویس Mrio de Andrade؛ و مجسمه ساز ویکتور برشرت. این مرکز تئاتر که مرکز اصلی هنرهای نمایشی در آمریکای جنوبی است، میزبان اجراهای خوانندگان مشهور بین المللی، رقصنده ها، نوازندگان و هنرمندان اجرا شده است که شامل کارلا فروچی، رودولف نوری یف، تیتا روفو، انریکو کاروسو، ماریا کالاس ، آرتورو توسانینی، مربی است. ویلا-لوبوس، و میخائیل باریشنیکوف.
این ساختمان به شکوه اصلی خود بازسازی شد و در سال 1991 دوباره افتتاح شد. این خانه در ارکستر سمفونیک سائوپائولو، مرجان لوریکو (کر لیریک) و باله شهر سائو پائولو است.
پارک ابیراپورا توسط معمار منظره روبرتو بور ماركس و ساختمانهای طراحی شده توسط اسكار نیمایر ساخته شده است. فضای سبز بیکران با بناهای تاریخی، موزه ها، زمین های بازی، باغ ها، مسیرهای پیاده روی، دریاچه ها و فضاهای عملکردی بهشتی استراحت برای مردم سائوپائولو و همچنین ویترینی از معماری و فرهنگ مدرن است.
بنای یادبود بندریس با گرامیداشت پیشگامان سائوپائولو که فضای داخلی برزیل را گشودند، اثری باشکوه توسط مجسمه ساز برزیلی ویکتور برشره است که دارای چهره های قهرمانانه ای است.
اوبلیسک از کسانی که در سال 1932 در تلاش برای ایجاد قانون اساسی جدید درگذشت، یاد می کند. Auditório Ibirapuera، سالن موسیقی فوق مدرن طراحی شده توسط اسکار نیمایر، یکی از بهترین سالن های کنسرت سائو پائولو محسوب می شود.
در داخلParque Ibirapuera ، Pavilhão da Bienal de Artes، طراحی شده توسط اسکار نیمایر و در سال 1957 به پایان رسید، موزه عالی هنرهای معاصر را به همراه نمایشگاه ها و نمایش های ویژه در خود جای داده است.
بیش از 8000 قطعه موزه نشان دهنده طیف گسترده ای از مدارس هنری است، از پیکاسو، مودیلیانی، و لگر گرفته تا نقاشان برجسته برزیلی Tarsila do Amaral Anita Malfatti ، Portinari و Di Calalcanti.
در میان بزرگترین مجموعه های آمریکای لاتین از هنرهای غربی قرن بیستم، این موزه همچنین آثاری از مارک چاگال، وسلی کاندینسکی و جوآن میرو را به نمایش می گذارد. باغ مجسمه سازی توسط روبرتو بور مارکس طراحی شده است و 30 اثر بزرگ را در یک فضای باز به نمایش می گذارد.
در منطقه ایپورانگا سائوپائولو، با گذر از کنار رودخانه ای که استقلال برزیل توسط پرنس پدرو اعلام شد، پارک استقلال از این رویداد 1822 یاد می کند. Museu Paulista، که بیشتر با نام Museu do Ipiranga شناخته می شود، مشرف به باغ های رسمی گل سرخ، گل و گیاه و چشمه هایی است که با الهام از کسانی که در ورسای ساخته شده اند است.
معمار ایتالیایی آن، Tommaso Gaudenzio Bezzi، طراحی التقاطی را با الگوبرداری از کاخ های رنسانس ایتالیایی ایجاد کرد، در داخل مجموعه های زیادی از لباس ها، هنرهای تزئینی، نقاشی ها و مبلمان دوره امپریال قرار دارد.
شرکت سفیران گشت با سابقه درخشانی که در برگزاری تورهای مختلف اروپایی و آمریکایی دارد ، میتواند بهترین و به یادماندنی‌ترین تور مسافرتی را برای شما مسافر محترم برگذار نماید.
قرار گرفتن ریو دوژانیرو بین کوه ها و دریا چنان تماشایی است که یونسکو در نامگذاری ریو به عنوان میراث جهانی از “مکان زیبا و شگفت انگیز یکی از بزرگترین شهرهای جهان” یاد کرده است. تمجیدهای یونسکو نه فقط برای محیط طبیعی بلکه برای منظر فرهنگی شهری و ترکیبی از معماری و فضای سبز برنامه ریزی شده که مشخصه رشد شهر بود.
ریو دوژانیرو دومین شهر بزرگ برزیل است و از سال 1763 تا 1960 ، هنگامی که برزیل ایجاد شد ، پایتخت آن بود. این شهر در اواسط 1500s توسط استعمارگران پرتغالی تأسیس شد و به بندر حمل و نقل طلا از مناطق معدنی داخلی تبدیل شد.
در طول تاریخ، به نظر می رسید که ریو از دارایی های بدنی خود – کوه های بلند در پشت سر ، قله بلند Sugarloaf در بالای بندر خود و سواحل هلال بلند خود که از جاذبه های گردشگری برتر آن هستند – آگاه بوده و این منظره را با ساختمان های برجسته از هر دوره از آن ارتقا داده است.
با فهرست ما از بهترین جاذبه های شهر ریودوژانیرو ، بهترین شهرها را پیدا کنید.
مجسمه غول پیکر مسیح مشرف به شهر از قله 709 متری کورکووادو تقریباً به همان اندازه یک سمبل ریو به عنوان شکل متمایز Sugarloaf شناخته شده است. این مکان مشهور جهان بین سالهای 1922 تا 1931 برپا شده و تقریباً به طور کامل با کمک های کاتولیک های برزیل تأمین می شد.
مجسمه Art Deco توسط مجسمه ساز لهستانی-فرانسوی پل لاندوفسکی ساخته شده و توسط مهندس برزیلی Heitor da Silva Costa و با همکاری مهندس فرانسوی آلبرت کاکو ساخته شده است. این مجسمه از بتن مسلح و سنگ صابون ساخته شده است ، خود این شکل 30 متر طول دارد و بازوهای آن 28 متر است و وزن آن 635 تن است.
در داخل پایه هشت متری آن یک نمازخانه قرار دارد . جاده ریلی کورکووادو از Rua do Cosme Velho در مسیر 3.5 کیلومتری این مجسمه ، از طریق پارک ملی Tijuca میگذرد.
شما می توانید این بنای تاریخی را بدون جمعیت معمول و تا اوایل صبح روشنایی در مجسمه دسترسی زودهنگام به مسیحی رستاخیز با تور کوهستانی Sugarloaf اختیاری مشاهده کنید.
مشهورترین نقطه دیدنی ریو دوژانیرو قله صخرهای Sugarloaf است که از ارتفاع 394 متری بالای بندر قرار دارد. این کشور در یک نقطه از زمین قرار دارد که به داخل خلیج می رود و به دور بندر آن می پیچد و توسط یک نوار زمین کم به شهر وصل می شود.
از بالای قله می توانید کل ساحل کوهستانی را ببینید که به خلیج و جزایر آن حلقه می زند. در زیر، ساحل 100 متری Praia da Urca در نزدیکی محل هسته اصلی ریو، بین Morro Cara de Cão و Sugarloaf قرار دارد. در کارا دو کائو سه قلعه وجود دارد که Fort-São Jo Forto به سبک ستاره قرن شانزدهم برای عموم آزاد است.
معدود شهرها با داشتن ساحل ماسه ای زیبا در قلبش برکت دارند، چه رسد به شهری که چهار کیلومتر در امتداد یک ضلع آن در مرکز شهر ماسه است.
چند قدم از ماسه های طلای آن Avenida Atlântica Avenida Nossa Senhora de Copacabana و خیابان های کوچکتر همجوار وجود دارد که در آن می توانید بناهای قرن جذاب، هتل های خوب و رستوران ها و کافه های محبوب را پیدا کنید.
بدون تردید پادشاه منطقه و هتل های ریو، کاخ مشهور کوپاکابانا است که در دهه 1920 ساخته شد و اکنون به عنوان یک اثر ملی محافظت می شود.
کاخ کوپاکابانا که در فیلم 1933 پرواز کردن به ریو و میزبانی از خانواده های سلطنتی و ستاره های فیلم پر زرق و برق، برجسته است، کاخ Copacabana روزهای حیله قدرت، ثروت و ظرافت را به یاد می آورد ، زمانی که ریو پایتخت برزیل بود.
در انتهای دور از ساحل، قلعه Copacabana از سال 1914 قدمت دارد و صحنه ی شورش افسران 1922 بود که این قلعه را به دست گرفت و توپخانه آن را روی شهر چرخاند. شورش كوتاه مدت روز دیگر به پایان رسید كه دولت جنگی را برای بمباران قلعه وارد كرد.
می توانید در مورد این و تاریخ نظامی دیگر در Museu Histórico do Exército (موزه تاریخ ارتش) که اکنون در اینجا مستقر است اطلاعات کسب کنید. در خارج و در زمین های قلعه ، قطعات توپخانه ای از اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 وجود دارد.
ادامه از کوچه چهار کیلومتری Copacabana ، سواحل Ipanema و Leblon توسط کانال Jardim de Alá کانال جدا می شوند که تالاب ، لاگوا رودریگو دو فریتاس را تخلیه می کند. در کنار تفرجگاه ساحلی هتل های بزرگ ، کافه های پیاده رو و رستوران ها قرار دارند.
این دو منطقه ، گرچه بیشتر به سواحل خود شهرت دارد (یکی از آنها با آهنگ The Girl از Ipanema به شهرت جهانی رسید) زندگی فرهنگی پر جنب و جوش، با گالری های هنری، سینما ها و یک تئاتر آوانگارد دارد.
Praça de Quental در Leblon هر یکشنبه صحنه ای از بازارهای عتیقه فروشی است و ژنرال Praca General Osorio میزبان یکشنبه Feira de Artesanato de Ipanema با صنایع دستی، موسیقی، هنر و غذاهای محلی است.
یکی از مشهورترین جشن های پیش از عاشقانه جهان – که به خوبی مشهور است در ونیز و نیواورلئان – هر سال در زمستان در ریودوژانیرو برگزار می شود.
این جشن ها اندکی پس از سال نو آغاز می شود، اما شکوه و عظمت در چهار روز قبل از چهارشنبه، به اوج دیدنی خود می رسد و صدها هزار تماشاگر را به رژه های خیابانی خود، مهمانی های سامبا، و نمایش ها جذب می کند. سایر شهرهای برزیل کارناوال را جشن می گیرند.
همچنین یک رویداد مهم توریستی در Bahia و Recife است، اما ریو شایع ترین است. جالب ترین رویدادها رژه های مدارس سامبا است که در یک مکان منحصر به فرد و با طراحی معمار مشهور برزیلی اسکار نیمایر برگزار می شود.
مسیر رژه 700 متر طول و 13 متر عرض است. اولین بار در سال 1984 مورد استفاده قرار گرفت و به عنوان محلی برای بازی های المپیک 2016 به روز شد.
پارک ملی Tijuca از جنگل Tijuca و چندین دیدگاه مشرف به شهر محافظت می کند و کریستو ردنتور ، مجسمه بزرگ غول پیکر مسیح را روی کورکووادو محاصره می کند. برای گشت و گذار در پارک ، می توانید قطار را تا Corcovado در یک میانه بگذارید و جاده را از طریق جنگل دنبال کنید.
جنگل 3 هزار و 300 هکتاری Tijuca ، یکی از بزرگترین جنگل های جهان در داخل یک شهر، در اواخر دهه 1850 در زمین هایی که توسط مزارع قهوه تخریب شده بودند، کاشته شد تا از چشمه هایی که آب ریو دوژانیرو را تأمین می کرد، محافظت شود.
اکثر درختان گونه های بومی هستند و زیستگاه میمون های Capuchin ، کواتیس (راکون برزیلی) ، تاوان های رنگارنگ ، شاهین ها، پروانه های آبی درخشان و بسیاری دیگر از گونه های حیات وحش را فراهم می کنند که ممکن است هنگام کاوش در مسیرها و جاده های آن، آنها را متوجه شوید.
در نزدیکی ایستگاه راه آهن کورکووادو، Largo do Boticário ، یکی از زیباترین میادین ریو است که با خانه هایی به سبک استعماری احاطه شده است. از غرفه به سبک بتکده در Morro da Vista Chinesa 380 متر بالاتر از ساحل، چشم اندازهای پارک شهرداری، باغ گیاه شناسی و بخش طولانی از ساحل جنوبی واقع شده است.
دیدگاه های بیشتری از Mirante Dona Marta وجود دارد ، منظره ای از سنگ های بالای خلیج Botafogo. آبشارهای متعددی از چشمه های جنگل رها می شوند ، از جمله 30 متر Cascatinha Taunay. Museu do Açude با مجموعه های چینی با ارزش شرکت غربی هند واقع در باغ های گسترده در نزدیکی پارک واقع شده است.
نماهای قدیمی ریو دوژانیرو توسط هنرمندان برزیلی و خارجی؛ و azulejos ، کاشی سنتی پرتغال از قرن 17th تا 19th
شرکت سفیران گشت با سابقه درخشانی که در برگزاری تورهای مختلف اروپایی و آمریکایی دارد، میتواند بهترین و به یاد ماندنی‌ترین تور مسافرتی را برای شما مسافر محترم برگزار نماید.
برزیل تقریبا نیمی از این قاره را اشغال می کند. تقریباً تمام آن در نیمکره جنوبی قرار دارد و بخش اعظم آن گرمسیری است. مناطق وسیعی از جنگلهای بارانی پر از گیاهان عجیب و غریب و حیوانات وحشی است. ساحل اقیانوس اطلس 7 هزار و 400 کیلومتری آن با سواحل ماسه طلایی پوشانده شده است و قسمت داخلی آن مملو از منابع معدنی است.
طلا از معادن برزیل هنوز هم به کلیساهای پرتغال ، قدرت استعماری که تا سال 1822 بر برزیل حاکم بوده است ، تأثیر می گذارد. این تأثیر قوی پرتغالی در معماری استعماری برزیل ، در هنرهای تزئینی مانند کاشی های لعابدار در کلیساها و صومعه های آن و به زبان مشهود است.
برای توریست ها، برزیل هم یک بهشت گرمسیری و هم یک مکان فرهنگی مهیج با جاذبه هایی برای همه سلیقه ها ، از تعطیلات ساحلی بکر و اکتشافات جنگل گرفته تا موزه های هنری با کلاس جهانی و ریتم های ضربان آور کارناوال ریو است. ما در اینجا به بخشی از جاذبه های گردشگری کشور برزیل می پردازیم.
نماد ریو دوژانیرو که به راحتی شناخته شده است ، قله صخره ای گرد Sugar Loaf از پیشانی درخت پوشانیده شده بیرون می رود و 394 متر از سواحل و شهر بلند می شود. قله آن یکی از اولین مکانهایی است که گردشگران برای بازدید از ریو و بندرگاه به آنجا می روند و برای هیجان سوار شدن به حالت تعلیق در یک کابین بین Sugar Loaf و Morro da Urca ، قله پایین که از آن یک کابل دوم به آن متصل می شود.
شهر اولین شهرک ریو در زیر این قله ها ، در نزدیکی ساحل طولانی Praia da Urca آغاز شد ، و می توانید یکی از سه قلعه اولیه در آنجا ، یعنی Fort Fort São Jo -o را به شکل ستاره گردش کنید.
با کشیده شدن سلاح های 28 متری ، گویی که شامل همه بشریت می شود ، مجسمه عظیم هنری دکو مسیح ، به نام کریستو ردنتور (مسیح رستگاری) ، از ریو دوژانیرو و خلیج از قله کورکووادو خیره می شود.
ارتفاع 709 متری که در آن ایستاده است بخشی از پارک ملی Tijuca است و یک راه آهن رکاب 3.5 کیلومتر به بالای آن صعود می کند، جایی که یک پلاک وسیع مجسمه را احاطه کرده است.
این مجسمه در سال 1931 که تکمیل شد ، مجسمه 30 متری کار مجسمه ساز لهستانی-فرانسوی پل لاندوفسکی و مهندس برزیلی Heitor da Silva Costa بود و از بتون مسلح و سنگ صابون ساخته شده است.
پایه هشت متری نمازخانه ای را محصور می کند که برای عروسی ها محبوب است. اگرچه این یکی از آیکون های به رسمیت شناخته شده برزیل است ، اما اغلب به اشتباه “مسیح آند” نامیده می شود ، با مجسمه قدیمی تر نشانه گذاری مرز بین آرژانتین و شیلی اشتباه گرفته می شود.
توقف خط میانی در راه آهن منجر به مسیرهای پیاده روی از طریق پارک ملی Tijuca ، یک جنگل عظیم است که از چشمه ها ، آبشارها و طیف گسترده ای از پرندگان گرمسیری ، پروانه ها و گیاهان محافظت می کند. چندین دیدگاه دیگر در داخل پارک باز شده است.
تعداد کمی از نمایش ها از نظر رنگ، صدا، اکشن و غرور و تفریحی قبل از عقیقه کارناوال ریو مطابقت دارد. اشتباه نکنید، این فقط یک مهمانی خیابان ردیفی دیگر نیست بلکه یک نمایش نمایشی با دقت صحنه است که تماشاگران می توانند رژه رقبا های سامبا را از یک استادیوم هدفمند که توسط هیچ کس غیر از معمار مشهور برزیل، اسکار Nieyeyer تماشا می شود، تماشا کنند.
این سری طولانی از صندوق های بزرگ با نام Sambódromo، صندلی های حاشیه ای را به یک مسیر رژه 700 متری فراهم می کند که رقاصندگان و نوازندگان مدارس رقیب سامبا، چیزهای خود را در یک انفجار خیره کننده از لباس های درخشان جمع می کنند.
اگر صحنه های اوباش کمتر از جشن های خودجوش برای شما جذابیت دارند (که به همان اندازه آشفته و رنگارنگ هستند)، می توانید کارناوال هایی را نیز در سالوادور، باهیا، رسیفی و سایر شهرهای برزیل پیدا کنید.
در نقطه‌ای که برزیل ، پاراگوئه و آرژانتین با یکدیگر ملاقات می کنند ، رودخانه ایگواچو در یک نیمگرد از 247 آبشار که به درون تنگه زیر رعد و برق فرو می رود ، به طرز چشمگیری در حال ریزش است. درست در بالای ریزش آب ، رودخانه به یک چهارم از عرض معمول خود محدود شده است و باعث می شود نیروی آب حتی قوی تر شود.
برخی از سقوطها بیش از 100 متر ارتفاع دارند و آنقدر منطقه وسیعی را پوشش می دهند که هرگز همه آنها را یکباره مشاهده نخواهید کرد. اما شما وسیع ترین چشم انداز را از طرف برزیل دریافت می کنید. Catwalks و یک برج چشم اندازهای مختلفی به شما می دهند و یک پل از راه معروف به Garganta do Diabo (گلو شیطان) می رسد.
شما می توانید برای مشاهده نزدیکتر از راه راه هایی که دورتر از مرکز سقوط ها قرار دارند ، به طرف آرژانتین عبور کنید. دو طرف دیدگاه ها و دیدگاه های متفاوتی را ارائه می دهند، بنابراین بیشتر گردشگران قصد دارند هر دو را ببینند.
این سقوط توسط پارک ملی معتبر یونسکو ، Iguaçu، که در آن جنگلهای باران نیمه گرمسیری محل زندگی بیش از 1000 گونه از پرندگان و پستانداران، از جمله گوزن ، صدف، اقیانوس و capybaras است ، محافظت می شود.
شیک ترین و مشهورترین بخش شهر ریو از Avenida Nossa Senhora de Copacabana پیروی می کند و با چهار کیلومتر ماسه سفید و گشت و گذار در امتداد یک طرف هم مرز است.
ساحل با یک تفرجگاه گسترده ای که به صورت موزائیک سیاه و سفید در یک الگوی شیب دار یادآور خیابان های لیسبون ، پرتغال است ، از ساختمانها و ترافیک جدا شده است. همچنین یک زمین بازی محبوب دارد که پر از آفتابگردان ، شناگران و بچه هایی است که هر وقت هوا خوب است قلعه های شن را می سازند.
از خیابانهایی که ریو پایتخت برزیل بود ، در اینجا قدم بزنید تا رستوران ها ، مغازه های هوشمند ، کافه ها و ساختمان های قدیمی زیبا پیدا کنید. یکی از این موارد، کاخ مشهور Copacabana ، به عنوان یک اثر ملی محافظت می شود.
در داخل لابی آن ، به راحتی می توانید شاهد دیدن بت پرستی و بت های فیلم باشید که در اینجا اقامت داشته اند.
شرکت سفیران گشت با سابقه درخشانی که در برگزاری تورهای مختلف اروپایی دارد، میتواند بهترین و به یاد ماندنی‌ترین تور مسافرتی را برای شما مسافر محترم برگزار نماید.
